Jubileusz sercański 2024-2028 – Parafie i dzieła prowadzone przez Zgromadzenie Księży Sercanów w Polsce.

Kapelania Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie zapewnia opiekę religijną i duchową pacjentom, ich rodzinom i pracownikom. Obecnie, w roku 2025, służbę pełnią: ks. dr hab. Lucjan Szczepaniak SCJ (kapelan), siostra dr Bożena Leszczyńska OCV (nadzwyczajny szafarz Komunii św. i asystentka pastoralna) oraz ks. mgr lic. Janusz Bieszczad SCJ (pomoc duszpasterska). Współpracują oni ze służbą zdrowia i szkołą szpitalną.

O wielkości potrzeb świadczy ponad trzydzieści tysięcy dzieci przyjmowanych każdego roku na oddziały i dwieście tysięcy obsłużonych przez przychodnie. Stąd też ksiądz kapelan codziennie zanurzając się w tajemnicy paschalnej, modli się w intencji chorych, udziela sakramentów, wyjaśnia Słowo Boże, cieszy się ze szczęśliwego powrotu do zdrowia, ale też towarzyszy w opiece terminalnej.

Historia kapelanii

Historia duszpasterstwa Instytutu Pediatrii AM w krakowskim Prokocimiu sięga roku 1965, kiedy to w grudniu oddano do użytku kaplicę – choć przez pewien czas nie pełniła ona swej właściwej funkcji. Kard. Karol Wojtyła, 21 stycznia 1971 r., skierował w tej sprawie pismo do Przewodniczącego Rady Narodowej Miasta Krakowa: „Uprzejmie proszę Pana przewodniczącego o spowodowanie, by w kaplicy tej nastąpiło spełnienie posług religijnych, stosownie do obowiązujących przepisów prawnych”.

Początkowo miejsce to swą troską otaczali księża diecezjalni dochodzący z pobliskich parafii. Od lat 80. XX wieku do roku 2012 pomagały im siostry ze Zgromadzenia Sióstr św. Józefa, które pracowały w szpitalu jako pielęgniarki. Następnie posługę związaną z Kaplicą przejęła po nich siostra Bożena, zatrudniona w szpitalu do tej pory w Szpitalnej Bibliotece Medycznej, w Kancelarii Kapelanii oraz w wolontariacie.

Prof. Jerzy Armata wykorzystując sprzyjające warunki społeczno-polityczne, zwrócił się z prośbą do kard. F. Macharskiego, aby skierował ks. Lucjana do pracy duszpasterskiej w Instytucie Pediatrii. Pracę rozpoczął 26 sierpnia 1995 r., a od następnego roku w duszpasterstwie posługiwali też okresowo współbracia sercanie: ks. dr Paweł Leks, ks. Grzegorz Piątek, ks. Krzysztof Czapla, ks. Marcin Piłat, ks. Sławomir Firganek, ks. Kazimierz Wójtowicz i ks. Krzysztof Dudek. Służbę kapłanów wspierali także m.in. klerycy z WSM Księży Sercanów. Od tego też roku duszpasterstwo otrzymało status samodzielnej Kapelanii p.w. NMP Nieustającej Pomocy z kaplicą, kancelarią, pieczęciami, księgami ochrzczonych i pomieszczeniami koniecznymi do jej funkcjonowania.

Sercański kapelan

Posługa kapelana wymaga „czuwania”, gdyż jest on zawsze potrzebny. Pośród stałych obowiązków, jest on zawsze dyspozycyjny i dostępny dla chorych i ich opiekunów, niezależnie od pory dnia i nocy.

Jak to się stało, że ks. Lucjan znalazł się w tym miejscu? Jak sam wspomina: „Od dzieciństwa pragnąłem nieść pomoc i walczyć o dobro. Jak wielu moich rówieśników chciałem zostać żołnierzem i bronić słabszych. W czasie dorastania zrozumiałem, że żołnierz musi również zabijać, a ja chciałem tylko ratować życie – dlatego poświęciłem swój zapał, by dostać się na wy-dział lekarski”. Równocześnie z myślą o powołaniu ks. Lucjan służył jako ministrant i z czasem jako lektor, ale w tym czasie kapłaństwo było dla niego jeszcze dalekie. Czas maturalny i studiów był okresem zmian w tym względzie. „Wówczas pogłębiłem nabożeństwo do Matki Bożej i jestem przekonany, że właśnie dzięki Jej ingerencji mogłem nazwać po imieniu pragnienia będące w moim sercu. Istotnym momentem była pielgrzymka w czasie stanu wojennego do Jasnogórskiego Sanktuarium 26 sierpnia 1982, podczas której chciałem odnaleźć pocieszenie i sens życia. Wtedy, bardziej z „ciekawości” wszedłem do Jasnogórskiego Ośrodka Powołań, w którym spotkałem sercanina ks. Czesława Blocha, który ukazał mi żywy kultu Serca Bożego, a także opowiadał o pomocy cierpiącym i byciu z nimi. Wówczas zrodziło się mocne przekonanie, że w przyszłości będę służył ludziom jako lekarz i kapłan. Po pięciu latach od owego spotkania wstąpiłem do nowicjatu, chcąc iść duchową drogą założyciela zgromadzenia, o. Jana Leona Dehona” - mówi ks. Szczepaniak SCJ.

Wstępując do zakonu ks. Lucjan był młodym lekarzem z otwartą specjalizacją z pediatrii. W pierwszych latach życia zakonnego opiekował się chorymi i starszymi współbraćmi. Przełożeni umożliwili mu odbycie krótkiego stażu lekarskiego w Klinice Onkologii i Hematologii Dziecięcej Polsko-Amerykańskiego Instytutu Pediatrii w Krakowie, której wówczas kierownikiem był prof. J. Armata, co zaowocowało podjęciem pracy kapelana w tymże szpitalu, gdzie służy chorym dzieciom do dziś.

Biuro prasowe / DM

Zdjęcia: archiwum Kapelanii USD w Krakowie, Biuro prasowe