Ks. John van den Hengel SCJ i ks. Charles Brown SCJ z kontynentu północnoamerykańskiego (NA) otworzyli dzisiejsze seminarium wraz ze swoimi analizami. "Ludzie w Ameryce Północnej żyją pobożnością indywidualną podkreślając osobisty związek z Bogiem. Trudno jest stworzyć pobożność wspólną dla całej społeczności" - powiedział ks. John. Istnieje przeciwieństwo pobożności - bardziej duchowej natury - i religii. Ten kontrast można zaobserwować również w budownictwie społeczno-politycznym w Stanach Zjednoczonych, gdzie znajduje się oddzielenie kościoła i państwa. Ten rodzaj separacji może przynieść zarówno błogosławieństwo, jak i przekleństwo: ludzie mogą swobodnie praktykować swoje przekonania, podczas gdy same religie mogą być bardziej radykalne, a pobożności są jedynie ślepymi praktykami.

W tym społecznym kontekście polaryzacji i sekularyzacji sercanie na kontynencie Ameryki Północnej zdają sobie sprawę, że jesteśmy wezwani do zaoferowania nowego zrozumienia pobożności Najświętszego Serca: pobożności zakorzenionej w perspektywie trynitarnej, ujętej w Ewangelię i skupionej na doświadczeniu Krzyża i zmartwychwstania. Dlatego właściwy sposób na inkulturową tożsamość sercanów idzie poprzez badanie, kontemplację i praktykę agape - Miłość Bożej. Podejście to nie jest antropologią "zorientowaną na europejskość", ale nowym, estetycznym sposobem, w którym doświadcza się nabożeństwa "żyjąc nadmiarem miłości".

Ks. Stefano Zamboni SCJ i ks. Fernando Garrapucho SCJ kontynuowali drugą sesję prezentując swoją syntezę teologiczną. Próbowali szukać związku pomiędzy pobożnością a dewocją. Pobożność wskazuje na formację wewnętrznego życia i osobistą wiarę. Człowiek musi być świadomy tej wartości, dlatego pobożność nie jest przede wszystkim intelektualną dynamiką, ale praxis, którą przeżył. Doświadczenia w Europie mają długą historię i kontekst, które potrzebują hermeneutyki do poszukiwania ciągłości lub przerwania znaczeń w dążeniu do naszej tożsamości.

"Odkryliśmy naszą tożsamość w życiu ks. Dehona, podczas gdy tradycja naszego Zgromadzenia może się różnić od tradycji samego ks. Dehona" - mówił ks. Stefano. Musimy wyjaśnić elementy naszej pobożności, wzmacniając nasze rozeznanie i dialog do chwili obecnej.

W trzeciej sesji członkowie Centro Studi Dehoniani (CSD), ks. Juan José Arnaiz SCJ i ks. Stefan Tertunte SCJ, przedstawili swoje analizy w trzech etapach: (1) pobożność o. Dehona, (2) pobożność Zgromadzenia oraz (3) pobożność sercanów.

Ks. Juanjo powiedział, że "życie pobożności Ojca Dehona znajduje się w Jego pismach i osobowości. Użył on wiele wyrazów pobożności (niekoniecznie teologicznych), aby żyć i zrozumieć duchowość Najświętszego Serca". Dodał, że od początku nasze Zgromadzenie przywiązywało szczególną uwagę do kultu Najśw. Serca Pana Jezusa. Możemy zastanowić się nad tym, czy to nabożeństwo jest podstawową pobożnością naszego Zgromadzenia dzisiaj. Rzeczywistymi elementami pobożności w naszym Zgromadzeniu kształtującym naszą tożsamość są: oblacja, adoracja eucharystyczna i modlitwy maryjne.

Życie pobożnością ma charakter chrystologiczny i eklezjologiczny, tak jak w prawdziwej misji naszego powołania. Pobożność jest doświadczeniem osobistego spotkania z Chrystusem, które realizowane jest również w wartościach ludzkich, duchowych i moralnych.

Spotkania zakończyły się adoracją prowadzoną przez ks. Andreas Madya SCJ. Po kolacji wszyscy uczestnicy udali się do Świątyni Prambanan, hinduistycznego dziedzictwa, aby wziąć udział w występie Ramayan Ballet.

 

Informacje na stronie generalnej Zgromadzenia www.dehon.it

English

Italiano